🔴 ظریف یکی از بیشعورترین دیپلمات‌های جهان است (✍️: محمد بابایی)
این یارو [ظریف] بار دیگر ثابت کرد از منظر سیاسی یکی از بیشعورترین دیپلمات‌های جهان است
. بار اول وقتی «ارباب اسد»، «افسار اسد» را گرفت و به تهران آورد و او را بازی نداد، قهر کرد که چرا من را به ملاقات قاتل نیم میلیون سوری نبرده‌اید. این اندازه شعور سیاسی نداشت تا بفهمد در چنین مواردی داخل میوه‌جات حساب نشدن، اتفاقاً توفیق اجباری است.
اکنون در نیویورک می‌گوید من اختیار تام دارم تا بر سر مبادله زندانیان ایران و امریکا مذاکره کنم و به توافق برسم. مبادله کدام زندانیان؟
آمریکا کشور ترامپ و کلینتون و اوباما نیست، آمریکا سرزمین قانون است. همین الان انبوه توله‌ها و زالوزاده‌های همین حضرات، که چهل سال است امریکا را بزرگترین دشمن خود می‌دانند، و کشور را تا آستانه جنگ با آمریکا پیش برده‌اند، در پناه قوانین آمریکا، و با پول و ثروت من و شما، شهروند آمریکا شده‌اند تا از همان‌جا با استکبار جهانی مبارزه کنند.
همین زالوزاده‌ها انبوه ویرانگری‌های والدین‌شان را یکسره برای امثال ما گذاشته‌اند، و به ریش ما هم می‌خندند که با هزار امید آرزو زندگی در کشور خودمان را به هر جای دیگر ترجیح دادیم. همین زالوزاده‌ها در پناه قوانین آمریکا، برای حکومت ددی جواد و مامان معصومه لابی هم می‌کنند و دو قورت و نیم‌شان هم بالاست، چون خیلی خوب می‌دانند ترامپ و رئیس سازمان سیا و دیوان‌عالی آمریکا هم بدون سند و مدرک نمی‌تواند به آنها بگوید بالای چشم‌شان ابروست.
دیپلمات حجتیه‌ای! یعنی تو این‌قدر شعور سیاسی نداری که بفهمی زندان و زندانی در سیستم آمریکا با زندانی‌های محاکم قاضی مرتضوی‌پرور یکی نیست؟ از پس امروز فردائی هم هست و اندکی شرم و حیا برای آینده بد نیست.
البته بر اینها حرجی نیست، وقتی مامان معصومه بعد از چهل سال گروگانگیری، زالوزاده‌یِ دُردانه‌اش را بی‌هیچ خجالتی به سرزمین گروگانها می‌فرستد، باید هم استاد دروغ و دغل گروگان و زندانی را یکی بداند و بر سر آن درخواست چانه‌زنی هم بکند.
این یارو [ظریف] بار دیگر ثابت کرد از منظر سیاسی یکی از بیشعورترین دیپلمات‌های جهان است
. بار اول وقتی «ارباب اسد»، «افسار اسد» را گرفت و به تهران آورد و او را بازی نداد، قهر کرد که چرا من را به ملاقات قاتل نیم میلیون سوری نبرده‌اید. این اندازه شعور سیاسی نداشت تا بفهمد در چنین مواردی داخل میوه‌جات حساب نشدن، اتفاقاً توفیق اجباری است.
اکنون در نیویورک می‌گوید من اختیار تام دارم تا بر سر مبادله زندانیان ایران و امریکا مذاکره کنم و به توافق برسم. مبادله کدام زندانیان؟
آمریکا کشور ترامپ و کلینتون و اوباما نیست، آمریکا سرزمین قانون است. همین الان انبوه توله‌ها و زالوزاده‌های همین حضرات، که چهل سال است امریکا را بزرگترین دشمن خود می‌دانند، و کشور را تا آستانه جنگ با آمریکا پیش برده‌اند، در پناه قوانین آمریکا، و با پول و ثروت من و شما، شهروند آمریکا شده‌اند تا از همان‌جا با استکبار جهانی مبارزه کنند.
همین زالوزاده‌ها انبوه ویرانگری‌های والدین‌شان را یکسره برای امثال ما گذاشته‌اند، و به ریش ما هم می‌خندند که با هزار امید آرزو زندگی در کشور خودمان را به هر جای دیگر ترجیح دادیم. همین زالوزاده‌ها در پناه قوانین آمریکا، برای حکومت ددی جواد و مامان معصومه لابی هم می‌کنند و دو قورت و نیم‌شان هم بالاست، چون خیلی خوب می‌دانند ترامپ و رئیس سازمان سیا و دیوان‌عالی آمریکا هم بدون سند و مدرک نمی‌تواند به آنها بگوید بالای چشم‌شان ابروست.
دیپلمات حجتیه‌ای! یعنی تو این‌قدر شعور سیاسی نداری که بفهمی زندان و زندانی در سیستم آمریکا با زندانی‌های محاکم قاضی مرتضوی‌پرور یکی نیست؟ از پس امروز فردائی هم هست و اندکی شرم و حیا برای آینده بد نیست.
البته بر اینها حرجی نیست، وقتی مامان معصومه بعد از چهل سال گروگانگیری، زالوزاده‌یِ دُردانه‌اش را بی‌هیچ خجالتی به سرزمین گروگانها می‌فرستد، باید هم استاد دروغ و دغل گروگان و زندانی را یکی بداند و بر سر آن درخواست چانه‌زنی هم بکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر